Αχ η βιομηχανική επανάσταση. Η περίοδος του ρομαντισμού, πολέμων, εξελίξεων και διπλωματίας.
Αυτό είναι το Victoria 3. Ένα grand strategy παιχνίδι που αφήνει στον παίκτη όλες τις αποφάσεις της χώρας που θα επιλέξει να παίξει.
Προσοχή ομως!
Κάθε επιλογή έχει και την συνέπειά της και οι αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στο πως θα εξελιχθεί το παιχνίδι. Οι συνέπειες αυτών το αποφάσεων, πέρα από τις αναμενόμενες, μπορεί να έχουν και άλλες που θα μάθουμε αργότερα. Οικονομικές, πολιτικές ή ακόμα και στρατιωτικές.
Όπως σε όλα τα παιχνίδια του είδους, παίρνουμε το ρόλο του αρχηγού μιας χώρας και σκοπός μας είναι να την αναπτύξουμε σε μια υπερδύναμη του κόσμου. Το πως θα το κάνουμε αυτό είναι στα χέρια μας.
Οι επιλογές που μας δίνει το παιχνίδι είναι χαοτικές. Μάλιστα, είναι τόσες πολλές οι πληροφορίες για κάποιον που το παίζει πρώτη φορά που κυριολεκτικά χάνεται. Με σιγουριά μπορώ να πώ πως πρέπει να έπαιξα περίπου 20-25 ώρες πριν ΑΡΧΊΣΩ να καταλαβαίνω πως να παίξω και τι πρέπει να κάνω. Για νέους παίκτες οι πληροφορίες είναι πάρα πολλές και θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για πολλές ώρες διαβάσματος.
Παρόλα αυτά, το Victoria 3 είναι από τα παιχνίδια που ανταμείβουν το παίκτη που θα καθίσει να μάθει τους μηχανισμούς του. Η αίσθηση της ανταμοιβής μιας σωστής απόφασης είναι μοναδική.
Επίσης μοναδικό είναι το σύστημα του παιχνιδιού το οποίο σε επιβραβεύει και για “κακές” αποφάσεις. Βασικά, κακές αποφάσεις δεν υπάρχουν. Απλά υπάρχουν αποφάσεις που μπορεί να μην είναι γενικά καλές αλλά να πρέπει να παρθούν για το καλό της παραγωγής ή των υποδομών.
Μιλώντας για αυτά, το παιχνίδι χωρίζει το gameplay του και τις αποφάσεις σε υποδομές, πληθυσμιακές, πολιτικές, διπλωματικές, στρατιωτικές και άλλες.
Για παράδειγμα, αν δούμε πως η παραγωγή μιας επαρχίας μας είναι υψηλή αλλά οι πωλήσεις δεν ανταποκρίνονται στην αγορά, τότε ίσως να πρέπει να φτιάξουμε τους δρόμους για να είναι πιο εύκολη και γρήγορη η μεταφορά των προϊόντων. Επίσης, αν η προηγούμενη πρόταση σας τρόμαξε, μάλλον το παιχνίδι αυτό δεν είναι για εσάς.
Πέρα από τους νόμους που πρέπει να βάλουμε σε εφαρμογή και τις αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε, αν θέλουμε να πετύχουμε θα πρέπει να αναπτύξουμε και νέες τεχνολογίες. Αυτές περιλαμβάνουν μια πληθώρα επιλογών και χωρίζονται σε κοινωνικές, παραγωγικές και μιλιταριστικές. Για ακόμα μια φορά είναι πολύ σημαντικό να αποφασίσουμε τι αξίζει για εμάς εφόσον οι νέες τεχνολογίες παίρνουν χρόνο για να ολοκληρωθούν και είναι αποφασιστικής σημασίας για την χώρα μας.
Το πεδίο του παιχνιδιού είναι ολόκληρος ο παγκόσμιος χάρτης. Όσο τον κοιτάμε από μακρυά βλέπουμε με περιγράμματα τις χώρες και τις επαρχίες, σαν να βλέπαμε έναν στρατηγικό χάρτη. Όσο ερχόμαστε πιο κοντά τότε τα γραφικά “ανοίγουν” δείχνοντάς μας τα ποτάμια, τις λίμνες, μικρά χωριά, δάση και βουνά.
Σε αυτό το κομμάτι, παρόλο που δεν είναι παιχνίδι γραφικών, τα γραφικά του είναι υπέροχα όσο τα βλέπουμε από κοντά. Είναι καλός “οιωνός” πως η Paradox έχει δώσει σημασία ακόμα και στα γραφικά για ένα παιχνίδι που το 99% του gameplay του το περνάς στον παγκόσμιο χάρτη.
Όσο ασχολήθηκα με το παιχνίδι δεν βρήκα κανένα απολύτως bug. Ίσα ίσα μου έκανε εντύπωση ο ρευστός τρόπος με τον οποίο έπαιζε. Μόνο αρνητικό που κατάφερα να βρω ήταν το αρχικό loading το οποίο κάνει, σχετικά, αρκετή ώρα να τελειώσει.
Μία τελευταία προειδοποίηση που πρέπει να δώσω σε όλους είναι να ετοιμαστούν για ΠΟΛΎ διάβασμα και πολλές ώρες που απλά θα ξύνουν το κεφάλι τους αναρωτώμενοι τι πρέπει να κάνουν μετά. Και εδώ έρχεται το μεγαλύτερο μειονέκτημα του τίτλου. Παρόλο που υπάρχει tutorial για να σου μάθει τα “κατατόπια”, αυτό σου δίνει μόνο τις ελάχιστες πληροφορίες που χρειάζεσαι για να παίξεις. Δεν μπαίνει καν στην διαδικασία της διπλωματίας, του στρατού κλπ με αποτέλεσμα να βγαίνεις από αυτό και να αναρωτιέσαι τι πρέπει να κάνεις μετά. Ειδικά όταν το ίδιο το tutorial σου λέει “τα υπόλοιπα θα τα μάθεις μόνος σου” ξέρεις ότι οι επόμενες ώρες δεν θα έχουν καθόλου πλάκα και όντως έτσι είναι.
Παρόλο αυτό, το Victoria 3 είναι ένα παιχνίδι το οποίο αν επιμείνεις και το μάθεις ίσως να μην χρειαστεί να το αφήσεις ποτέ. Ο τρόπος που σε καθηλώνει είναι μοναδικός και η Paradox έχει κάνει καταπληκτική δουλειά πάνω στον τομέα αυτό. Κανένα playthrough δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο και το μόνο που περιορίζει τον παίκτη είναι η φαντασία του στο πως να κινηθεί και τι στρατηγική να ακολουθήσει.
