Είμαστε παιδιά των ’90s, κακά τα ψέματα. Μερικές φορές θέλουμε να θυμηθούμε τα παλιά αλλά και τις καλές εποχές που τα παιχνίδια ήταν πιο απλά, πιο to the point και περισσότερο σταθερά στις αξίες τους. Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι και το Abathor που μας θύμισε αμέσως παιχνίδια που παίζαμε στα ουφάδικα και είχαμε χαλάσει ατελείωτες περιουσίες για να τερματίσουμε.
Το Abathor κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2024 από την JanduSoft με δημιουργό την Pow Pixel Games και αμέσως κέρδισε το κοινό χάρη στον χαρακτήρα του.
Gameplay
Ξεκινώντας το Abathor δεν περιμένουμε να γίνουμε μάρτυρες μιας πανδαισίας κουμπιών και combos που θα μπερδέψει τα δάχτυλά μας και όντως ο χειρισμός είναι πολύ απλός. Κίνηση χαρακτήρα, ειδική κίνηση, χτύπημα. Τρία κουμπιά είναι όλα όσα χρειάζεται κάποιος για να ευχαριστηθεί το παιχνίδι.
Παρόλα αυτά μην σας μπερδέψει η ευκολία του χειρισμού, το παιχνίδι είναι δύσκολο και θα σας κάνει να χύσετε αρκετό ιδρώτα μέχρι να περάσετε κάποιες πίστες του.
Μιλώντας για τις πίστες, το παιχνίδι ακολουθεί μια στατική ιστορία και η κάθε του πίστα έχει ένα θέμα. Σε μία ανεβαίνουμε ένα καταρράκτη. Σε μια άλλη μαχόμαστε τον δρόμο μας μέσα από ένα καράβι, σε τρίτη πίστα πολεμάμε μέσα σε έναν πύργο κλπ κλπ. Για τους νέους, βγάλτε από το μυαλό σας τις πολυδιάστατες πίστες των σημερινών παιχνιδιών. Το Abathor δεν είναι τέτοιο παιχνίδι. Ο σκοπός του είναι ένας, να φτάσεις από την αρχή της πίστας ώς το τέλος.
Παρόλα αυτά δεν λείπουν και αρκετές “μοντερνιές” ώστε το παιχνίδι να γίνει λίγο πιο βατό. Υπάρχουν αντικείμενα που μπορούμε να αγοράσουμε που δίνουν ισχύ σε στατιστικά μας όπως το attack ή το critical hit/ critical chance κ.α. Στην μέση της πίστας υπάρχει waypoint σε περίπτωση που πεθάνεις να συνεχίσεις από εκεί και όχι από την αρχή. Αυτά τα δύο πράγματα σπάνια τα συναντήσουμε στα παλιά beat-em-up και τώρα είναι στανταρ του gaming.
Για το τέλος κρατήσαμε το καλύτερο. Ποιό είναι αυτό; Μα φυσικά πως το παιχνίδι έχει 4-player co-op το οποίο είναι απίστευτα διασκεδαστικό. Τέσσερις παίκτες μπορούν να παίξουν ταυτόχρονα με χειριστήρια και να διασκεδάσουν όπως όταν είμασταν παιδάκια ή αν δεν είχατε παίξει εκείνες τις εποχές, να δουν πως ήταν τότε τα παιχνίδια.
Ήχος και Γραφικά
Εδώ γελάμε. Μιλώντας για ένα beat-em-up που θυμίζει παιχνίδια που παίζαμε στα ουφάδικα μην περιμένετε ούτε φοβερό ήχο, ούτε φοβερά γραφικά. Εδώ που τα λέμε η αλήθεια είναι πως τα παιχνίδια τότε δεν βασίζονταν στα γραφικά, γιατί προφανώς δεν υπήρχε η τεχνολογία για κάτι καλύτερο, αλλά στο gameplay και αυτό είναι που δίνει στο Abathor την “αίγλη” του.
Δεν αφήνει υπόνοιες πως έχει εξεζητημένα γραφικά στο pixel gfx του, ούτε πως ο ήχος του είναι πολύ καλύτερος από τον ήχο που θα βλέπαμε στο Golden Axe αλλά αυτό που βασίζει την συνταγή της επιτυχίας του είναι η ατμόσφαιρα, το gameplay και το πόσο ευκολοχώνευτο είναι από τους παίκτες. Μπορείς, κυριολεκτικά, να παίξεις μία πίστα, να το αφήσεις και να ξαναπαίξεις μετά από μία εβδομάδα και ακόμα θα ξέρεις τι γίνεται και που είσαι. Δεν έχει το πρόβλημα των νέων παιχνιδιών που δεν θυμάσαι την ιστορία, τα πλήκτρα ή τί κάνεις και που βρίσκεσαι.
Συμπερασμα
Συμπερασματικά και επιγραμματικά μπορώ να πω πως το Abathor έχει ψυχή και αυτό που θέλει να κάνει το κάνει καλά. Η τιμή του είναι λίγο τσουχτερή για αυτό που προσφέρει στον παίχτη αλλά η διασκέδαση, ειδικά αν παίζουμε μαζί με φιλαράκια μας είναι εγγυημένη.
Παίζοντάς το πραγματικά θυμήθηκα εποχές που ο πατέρας μου με πήγαινε στα ουφάδικα και έπαιζα Golden Axe αλλά τώρα ποια τέτοια παιχνίδια πιο πολύ είναι για να μας θυμίζουν εκείνες τις εποχές παρά για να τις ξαναζήσουμε.
Κλείνοντας με αυτό, ο καθένας θα δει κάτι διαφορετικό στο παιχνίδι και αν του αρέσει ή όχι είναι υποκειμενικό.
