Στις 24 Μαρτίου του 2015 η FromSoftware και η ομάδα του Hidetaka Miyazaki, κυκλοφόρησαν το νέο τους παιχνίδι μετά το Dark Souls* στο PS4 αποκλειστικά. Το παιχνίδι αυτό ήταν το Bloodborne. Παρόμοιο σε κάποιες πρακτικές με τα της σειράς Dark Souls, αλλά διαφορετικό σε τόσα επίπεδα που πλέον υπάρχει διαφορετικό κοινό. Μετά από έξι χρόνια ωστόσο, βλέπουμε πως το εν λόγω κοινό δεν έχει μειωθεί, αλλά αντίθετα βλέπουμε μια αύξηση. Τι είναι όμως αυτό που κάνει τόσο κόσμο να επιστρέφει στη Yharnam με λεπίδα και όπλο στο χέρι για άλλη μια ευκαιρία στον μαζοχιστικό δρόμο που φέρει ;
Δεν είναι Dark Souls εδώ…
Η σύγκριση του. Bloodborne με τα παιχνίδια Dark Souls δεν είναι καθόλου παράλογη, ειδικά με το δεδομένο ότι είναι η ίδια εταιρία δημιουργών από πίσω. Το στουντιο είναι πλέον γνωστό για τα δύσκολα παιχνίδια που φτιάχνει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Εχουμε πολλά στοιχεία με τα προηγούμενα Souls παιχνίδια όπως τα μετρημένα checkpoints, η πιθανότητα μεγάλης απώλειας προόδου, τα προκλητικά Boss fights που θα τεσταρουν και θα ανεβάσουν τις ικανότητες σου και φυσικά η υψηλή γενικότερη δυσκολία. Οι ομοιότητες όμως τελειώνουν όταν μιλάμε για τη γενικότερη διαφορά στην εμπειρία που δίνουν τα παιχνίδια στους παίχτες. Η νοητική πίσω από τα πολλά νέα συστήματα και μηχανικές του Bloodborne προωθούν και επιβραβεύουν ένα εντελώς διαφορετικό στυλ τεχνικής και νοοτροπίας από τον παίχτη.
Το γεγονός πως δεν υπάρχουν λειτουργικές ασπίδες, ότι τεχνικές όπως το gun parry και η αυξημένη ταχύτητα στις κινήσεις των εχθρών και του παίχτη, Είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που σου δίνονται για να καταλάβεις πως ενώ στα dark souls παίζεις αργά σταθερά και στρατηγικά για να νικήσεις, στο Bloodborne πρέπει να είσαι πιο επιθετικός από τον αντίπαλο σου. Αν σε χτυπήσει εχθρός στα Souls παιχνίδια, η επόμενη στρατηγικη είναι συνήθως υποχώρηση, ανάρρωση και εμπρός με νέα προσοχή. Αυτό δεν ισχύει στο Bloodborne. Εννέα στις δέκα φορές, εάν κάτι σε χτυπήσει, η στρατηγική σου είναι να το χτυπήσεις πίσω όσο πιο επιθετικά μπορείς και η ανταμοιβή σου είναι η ανάρρωση και ουσιαστικά ακύρωση του χτυπήματος που δέχτηκες. Αυτό χάρη στο retaliation ή regain σύστημα. Το mechanic αυτό σου δίνει χρόνο να ανακτήσεις την χαμένη σου ζωή εάν χτυπήσεις τον αντίπαλο σου αμέσως αφού χτυπηθείς.
Τέτοιου είδους τεχνικές και μηχανικές είναι που που κάνουν την εμπειρία Bloodborne εντελώς διαφορετική από τα souls καθώς ο σχεδιασμός του κόσμου και των εχθρών σμιλεύτηκε γύρω από αυτή την εναλλακτική νοοτροπία. Αυτό κάνει το παιχνίδι να νιώθει διαφορετικό από τα υπόλοιπα της κατηγορίας του και δίνει τη μέγιστη ικανοποίηση και απόδοση στους παίχτες που επιστρέφουν αναζητώντας τη σαν κάτι που μπορούμε να παίξουμε πιο “στα γρήγορα” αν θες, καθώς θέλει πιο πολλή ικανότητα και λιγότερη σκέψη από τα υπόλοιπα.
Κόσμος, υπόκοσμος και κοσμικός παράκοσμος.
Το άλλο μεγάλο κομμάτι που έχει κάνει το Bloodborne διαχρονικό και φαινομενικά αθάνατο, είναι ο κόσμος που παρουσιάζει, ο τρόπος που τον διαδραματίζει και η ποικιλία περιοχών θεαμάτων αλλά και θεμάτων που δίνει στους παίχτες σε εξαιρετικό Ρυθμό και τακτική. Δεν είναι κρυφό πως κάθε περιοχή έχει μια ιστορία πίσω της και κάθε εχθρός που συναντάς έχει λόγο να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται αφηγηματικό ή πρακτικό. Από τα στενά και αγχώδη δρομάκια της Yharnam, γεμάτα από πολίτες με χαμένη λογική, μέχρι τα χιονισμένα τείχη του κάστρου Cainhurst γεμάτα χαμένα πνεύματα και Gargoyle.
Από τα απύθμενα chalice dungeons γεμάτα με ό,τι καταραμένο και φυλακισμένο πλάσμα, μέχρι το χαμένο χωριό του Fishing Hamlet κατοικημένο Από τα ιχθυόμορφα πλάσματα με σκοπό να κρατήσουν ένα μυστικό κρυφό. Το Bloodborne έχει τόσα μέρη με τόσες ιστορίες που διηγούνται με ένα τρόπο διακριτικό, έως και κρυφό. Αυτό με τη σειρά του όμως κάνει τους παίχτες να επιστρέφουν ξανά και ξανά για να δουν με τα μάτια τους και να λύσουν όλα αυτά τα μυστήρια που δείχνουν πολύ περισσότερο απ’ ότι λένε.
Φυσικά δεν είναι μόνο εχθροί και bosses που έχουν ιστορίες, αλλά και NPC. Μάλιστα υπάρχουν όχι λιγότερο από 10 NPCs με δικές τους ιστορίες και questlines που τρέχουν παράλληλα με το δικό μας και έχουμε ευκαιρίες να συνεισφέρουμε με διάφορες επιλογές. Ωστόσο όντας ο κόσμος του Bloodborne, δεν υπάρχουν καλά τέλη, και τα φαινόμενα απαιτούν πιο συχνά απ’ ότι αληθεύουν. Κάθε παίχτης εχει μια διαφορετική ιστορία να πει για κάποιον που γνώρισε στο παιχνίδι και άλλες αποφάσεις που πήρε. Αυτού του είδους λεπτομέρειες κρατάνε τη κοινότητα παιχτών καθηλωμένη με θεωρείς, υποθέσεις και συμπεράσματα που φέρουν συζητήσεις καθώς τονίζεται έτσι πόσο πραγματικά ζωντανός νιώθει αυτός ο κόσμος.
Η πρόκληση πάντα θα υπάρχει…
Δεν είναι κρυφό πως το Bloodborne είναι ένα παιχνίδι δύσκολο. Περιμένει πώς θα πεθάνεις αργά η γρήγορα, και ακόμα και οι πιο έμπειροι παίχτες θα πεθάνουν εάν γίνουν λίγο απρόσεκτοι. Και δεν απολογείται για αυτό. Το Bloodborne δεν γίνεται πιο εύκολο και δεν θα ήταν τόσο αθάνατο εάν γινόταν. Η δυσκολία του παιχνιδιού είναι μεγάλο κομμάτι της γοητείας του. Όσο προχωράς το παιχνίδι δυσκολεύει αλλά και εσύ με τη σειρά σου γίνεσαι καλύτερος. Και η ικανοποίηση της νίκης απέναντι σε έναν δύσκολο εχθρό δεν έχει ανταγωνισμό.
Δεν είναι τυχαίο που ο χαρακτήρας σου είναι Hunter (Κυνηγός) στον τίτλο και στην αποστολή. Με το επιθετικό στυλ μάχης που προαναφέραμε και με τον τρόπο που ο ίδιος ο παίχτης πρέπει να γίνει καλύτερος από τα τέρατα που αντιμετωπίζει δείχνει πραγματικά την μεταμόρφωση από θήραμα τεράτων σε κυνηγό. Και το νιώθεις έτσι σε κάθε νίκη μετά από δέκα ήττες, και σε κάθε επιβίωση ενέδρας και ξεκλείδωμα νέων όπλων, περιοχών εργαλείων και δυνατοτήτων. Η πρόκληση παραμένει και η ικανοποίηση αυξάνεται καθώς εσύ που παίζεις ξέρεις πως δεν ευκολυνε το παιχνίδι, αλλά εσύ έγινες καλύτερος. Και με κάθε επιστροφή, δοκιμάζεις νέα πράγματα και νέες πλοκές για να υπερβείς τα εμπόδια μπροστά σου.
Και όσο για την κοινότητα και τους πιο τρελούς, υπάρχουν πάντα τα Challenge Runs. Πρόκληση στο να τερματίσεις με όρους και προϋποθέσεις που θα σε κάνουν να ξεσυνηθίσεις τις κοινές τακτικές και να σκεφτείς εκτός του κουτιού. Από όρους όπως “ καθόλου level ups” aka BL4, ή πιο απλές όπως “no parry run” θα σε κάνουν να δεις το παιχνίδι με άλλο μάτι και θα σε κάνουν να βρεις νέες μηχανικές και τεχνικές. Και το Bloodborne παρέχει. Το γεγονός ότι τα challenge runs είναι τόσα πολλά και δημοφιλή δείχνει πόσο βάθος και λεπτομέρεια υπάρχει για να μάθεις να δουλεύεις και να κινείσαι γύρω της.
Κυνηγός κυνηγών…
Για όσους δε σας είναι αρκετή η νίκη απέναντι σε τέρατα με μοτίβα και προβλέψιμες κινήσεις, υπάρχει και είναι ενεργό όσο πάντα το PvP (Player Vs Player). Τεσταρει τις ικανότητες σου απέναντι σε ικανότητες άλλων παιχτών. Είμαι στην ευχάριστη θέση να ενημερώσω πως η PvP κοινότητα δεν έχει αραιώσει καθολου ακόμα και μετά από 6 χρόνια καθώς υπάρχουν όλοι οι τρόποι μάχης και οι ποικιλίες τεχνικών που προαναφέραμε. Δεν είναι τόσο οργανωμένο σαν σύστημα όσο στο Dark Souls 3, αλλά σίγουρα αποδίδει με το παραπάνω σε ποιότητα. Η ταχύτητα και η προσοχή που χρειάζεται καθώς και η ακρίβεια των χτυπημάτων κάνουν για τις πιο έντονες μάχες. Ακόμα οργανώνονται συχνά events από διάφορες ομάδες για πιο οργανωμένους αγώνες PvP, και δεν δείχνουν να σπανίζουν ακόμα.
Έξι χρόνια μετά και αυτό το παιχνίδι είναι ενεργό και ζωντανό όσο πάντα. Η κοινότητα που έχει μαζέψει δεν μειώνεται, και ακόμα και πιο casual φαν της σειράς επιστρέφουν. Είναι εμφανές από πολλά μέρη πως το. Bloodborne είναι ίσως το καλύτερο PlayStation 4 exclusive. Η επιφανειακή ποιότητα του Το έκανε προσιτό και αποδεκτό και ο χρόνος, το έκανε καλύτερο, αναδεικνύοντας το βάθος και την προσοχή στη λεπτομέρεια. Πρόσφατα είδαμε modders να φτιάχνουν έκδοση του παιχνιδιού να τρέχει με 60fps, σπάνια βρίσκει κανείς μεταχειρισμένα αντίτυπα καθώς οι περισσότεροι το κρατάμε για μελλοντικές επισκέψεις, και φήμες ακούγονται για pc port, πράγμα που απλά θα αναγεννήσει το κοινό και θα ανέβαζε τη δημοσιότητα του παιδιού ακόμα περισσότερο. Προσωπικά το βρίσκω χλωμό αλλά μπορούμε να ελπίζουμε.
Εάν δεν έχεις παίξει ακόμα Bloodborne δε ξέρω τι περιμένεις. Ίσως σου ακούγεται απωθητικό το κόνσεπτ ενός τέτοιου παιχνιδιού και ίσως να θεωρείς πως δεν είναι για σένα. Δεν υπάρχει θέμα εάν όντως δεν είναι για το γούστο σου αλλά δεν χάνεις και πολλά να δοκιμάσεις την εμπειρία και ίσως αποκτήσεις και κάποιο νέο γούστο. Ίσως το Bloodborneειναι το παιχνίδι που δεν ήξερες πως ήθελες. Για τους υπόλοιπους, τα λέμε στα co op και τα PvP. Καλή τύχη και καλό παιχνίδι!
*Το Dark Souls 2 δεν είχε την ίδια ομάδα παραγωγής με το πρώτο και το Demon’s Souls ούτε την σκηνοθεσία του Miyazaki
